Zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej w wypadku

Odszkodowanie po wypadku śmiertelnym zależy od stanu majątkowego zmarłej osoby i zakresu, w jakim majątkiem tym dzieliła się ona z najbliższymi. Zadośćuczynienie natomiast nie zależy od stanu materialnego i stopy życiowej – każdemu z nas przysługuje ono za krzywdę doznaną po śmierci bliskiej osoby. W związku z powyższym, poszkodowani powinni żądać kwot rzędu tych, które otrzymały rodziny ofiar katastrofy smoleńskiej.

Strata osoby najbliższej w wypadku komunikacyjnym jest taką samą tragedią z punktu widzenia przeciętnego poszkodowanego, jak śmierć ofiar katastrofy smoleńskiej dla ich rodzin. Linia orzecznicza sądów powyższe twierdzenie w większości przypadków potwierdza.

Przykłady z orzecznictwa Sądu Najwyższego

Przedstawiamy poniżej przykłady dwóch wyroków z aktualnie obowiązującego orzecznictwa SN, dotyczącego zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej w wypadku komunikacyjnym.

Pierwszy przykład dotyczy wypadku, w którym poszkodowany doznał ciężkiego kalectwa, jednak z uwagi na konstytucyjną zasadę równości wszystkich obywateli wobec prawa znajduje zastosowanie również do wypadków śmiertelnych. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 września 2010 r., sygn. akt II CSK 94/10, wyjaśnił, że: „Stopa życiowa poszkodowanego czynem niedozwolonym nie może wyznaczać wysokości rekompensaty za wyrządzoną mu krzywdę. Sąd musi uwzględnić wszystkie okoliczności danego zdarzenia, a zwłaszcza rodzaj obrażeń i rozmiar związanych z nimi cierpień fizycznych i psychicznych, stopień kalectwa, poczucie nieprzydatności, konieczność korzystania ze wsparcia bliskich. Zadośćuczynienie powinno spełniać funkcję kompensacyjną. Zdaniem Sądu Najwyższego, poziom życia poszkodowanego nie może być zaliczany do czynników, które wyznaczają rozmiar doznanej krzywdy i wpływają na wysokość zadośćuczynienia”.

Drugi przykład to wyrok z dnia 5 grudnia 2006 r., sygn. akt II PK 102/06, w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że wysokość zadośćuczynienia uzależniona jest od nasilenia cierpień, długotrwałości choroby, rozmiaru kalectwa oraz trwałości następstw zdarzenia, również przy uwzględnieniu okoliczności dotyczących życia osobistego poszkodowanego. Kwestionowanie wysokości zadośćuczynienia w skardze kasacyjnej możliwe jest wówczas, gdy nastąpiło oczywiste naruszenie ogólnych kryteriów jej ustalania.