Ta strona używa plików cookies.
Polityka Prywatności
✔ AKCEPTUJĘ
  • 99,8% skuteczności
  • 2,2 mln zł najwyższe wywalczone świadczenie za śmierć bliskich
  • Bezpłatna porada w sprawie odszkodowań OC
Infolinia +48 503 138 356
  • 99,8% skuteczności
  • 2,2 mln zł najwyższe wywalczone świadczenie za śmierć bliskich
  • Bezpłatna porada w sprawie odszkodowań OC
Infolinia +48 503 138 356

Funkcja kompensacyjna odszkodowania za wypadek śmiertelny

Najważniejszą funkcją, jaką ma spełnić odszkodowanie za wypadek śmiertelny i zadośćuczynienie za śmierć osoby bliskiej, jest rekompensata doznanej krzywdy i szkody.

Zadośćuczynienie jest świadczeniem mającym zrekompensować poszkodowanemu krzywdę, czyli szkodę niemajątkową. W odróżnieniu od szkody majątkowej, której naprawienie występuje poprzez wypłatę odszkodowania po wypadku śmiertelnym, rozmiaru krzywdy (szkody niemajątkowej) nie można precyzyjnie wyrazić w pieniądzu. Trudno bowiem dokładnie wycenić wartość czyjegoś zdrowia czy życia, wartość zniweczonych planów na przyszłość, stresu, bólu, rozgoryczenia – nie mają one wymiernej wartości pieniężnej.

Zdrowie i życie człowieka są wartością bezcenną

Funkcją zadośćuczynienia będzie zatem nie tyle proste wyrównanie doznanych przez poszkodowanego strat, co dostarczenie im środków, za pomocą których poszkodowany zrekompensuje sobie, w wybrany przez siebie sposób, negatywne przeżycia związane ze śmiertelnym wypadkiem osoby najbliższej. Zadośćuczynienie pełni zatem funkcję kompensacyjną, równoważy ujemne przeżycia poszkodowanych poprzez postawienie do ich dyspozycji określonych środków pieniężnych.

Sąd Najwyższy w szeregu orzeczeń wskazał, że odpowiednia kwota zadośćuczynienia, kompensująca rozmiar doznanej krzywdy, to kwota reprezentująca dla poszkodowanego realną i odczuwalną wartość ekonomiczną. Przy ustalaniu kwoty zadośćuczynienia chodzi zatem o to, by dostarczyć poszkodowanemu środki pieniężne w odpowiednio wysokiej sumie, tak by kwota ta rzeczywiście poprawiała jego sytuację. Kwota zadośćuczynienia nie może być więc zaniżona w stosunku do doznanej krzywdy. Zaniżenie kwoty zadośćuczynienia nie tylko pozbawia go kompensacyjnego charakteru, lecz także prowadzi do deprecjacji najważniejszych dóbr, jakimi są ludzkie zdrowie i życie.

Co o tym mówi sąd?

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego sygn. II CSK 536/07 z dnia 14.02.2008 r. LEX nr 461725, „W odniesieniu do zadośćuczynienia pieniężnego z art. 445 § 1 k.c. funkcja kompensacyjna musi być rozumiana szeroko, albowiem obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i sferę psychiczną poszkodowanego. Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być odczuwalna dla poszkodowanego i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienie psychiczne”. Zgodnie z powyższym zadośćuczynienie musi pozwolić w jakiejś mierze ukoić ból, zrealizować jakieś cele, wreszcie pozwolić w jakimś, choćby małym stopniu, normalnie funkcjonować, pozwolić na akceptację trudnej i nader smutnej dla pokrzywdzonych rzeczywistości powypadkowej.

Zgodnie z tezą wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2006 r., sygn. akt IV CSK 80/05, „Uwzględnianie stopy życiowej społeczeństwa przy określaniu wysokości zadośćuczynienia nie może podważać jego kompensacyjnej funkcji”. Natomiast w wyroku z dnia 30 stycznia 2004 r., sygn. akt I CK 131/03 Sąd Najwyższy stwierdza, że powołanie się przez sąd przy ustalaniu zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na potrzebę utrzymania wysokości zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, nie może prowadzić do podważenia kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia.